Κοιτα να δείς τώρα ΠΟΥ μου τη βάρεσε.. στο γράψιμο!
Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που κατα καιρούς "κολλάω" με πράγματα που θα ήθελα να κάνω και κάποιες φορές πραγματικά τα προσπαθώ, κάποιες άλλες τα ξεχνάω πριν καν τα ξεκινήσω.
Τούτο, το ξεκίνησα. Για να δούμε..!
Το συγκεκριμένο πάντως χαρακτηριστικό μου, αν δεν κανω λάθος, το έχουν πολλοί. Ίσως έχει και όνομα, ίσως είναι και σύνδρομο, δεν ξέρω (στο google δεν το βρήκα!). Είναι αυτό που ενθουσιάζεσαι με κάτι και που πιστεύεις πως θα είσαι καλός/η σε αυτό ενώ κάτι συμβαίνει στην πορεία και δεν ασχολείσαι πια, όχι γιατί σταμάτησε να σου αρέσει, αλλά να.., δεν έχεις πολύ χρόνο, δεν βρίσκεις νόημα στο να το συνεχίσεις, κλπ, κλπ.
Χμμ..
Ίσως τελικά να είναι απλά τεμπελιά, ή ίσως και όχι. Ίσως να μην είναι για σένα. Και δεν πειράζει.
Παλιότερα προβληματιζόμουν με το συγκεκριμένο "χαρακτηριστικό" μου. Πίστευα ότι δεν είμαι καλή σε κάτι, οτι δεν παθιάζομαι, οτι δεν έχω κάποιο ταλέντο. Αλλά τελικά έρχομαι να επιβεβαιώσω αυτό που το ποίημα-ρητό-κλισέ λέει εδώ και χρόνια. Πως το ταξίδι είναι αυτό που μετράει!
Δεν πειράζει να ξεκινάς κάτι και να το αφήνεις όταν δε σου "κάνει". Έχεις κερδίσει εμπειρία, έχεις κερδίσει γνώση, έχεις πλέον γνώμη για αυτό το "κάτι" που γνώρισες και το σημαντικότερο, έχεις κάνει ένα ακόμα βήμα στο να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Τι σε εκφράζει πραγματικά και τι όχι. Σε τι είσαι καλός και σε τι όχι. Τι σε κάνει να νοιωθεις καλά και τι όχι.
Διαπιστώνω, πως εμένα αυτή τη χρονική στιγμή, με κανει να νοιώθω καλά, το να γράφω τις σκέψεις μου, είτε χαζές, είτε αστείες ή σοβαρές. Και μπορεί αύριο να είναι κάτι άλλο!
Στην υγειά λοιπον των καινούργιων ξεκινημάτων, μαζί με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς, της νέας δεκαετίας ή (όπως κυκλοφορεί και στα social) της νέας περιστροφής γύρω από τον ήλιο.
Και που ξέρεις καμιά φορα... ;-)
